Category Archives: Leyla İle Mecnun

-Ya sen, a pervane! Bilirim ki sen tastamam âşıksın; hatta belki âşıksın. Sevgilini bir kerecik görmeye can verirsin: bir vuslata iki cihan verirsin. Sen ki mumun başındaki yalıma âşıksın ve onu kucaklamak için her daim uğraşırsın. Senin kavuşman bir yok … Okumaya devam et →

Bu bir aşktı. Bir güzellikti bu. Güzellik ile aşkın paralellik prizmasıydı. Bu güzellik cihanı gösteren bir ayna; bu aşk o aynanın cilasıydı. Güzellik olmasa aşk ortaya çıkmaz; aşk olmasa güzellik yüz göstermez.Aşksız güzellik bayağıdır; güzellikse aşk pazarında mezat… İşte Leylâ, … Okumaya devam et →

Kays anlamıştı,dünyanın bir gam yurdu olduğunu. Anlamıştı daha ilk günden,buraya dert ve üzüntü çekmeye gelindiğini. Anlamıştı insanlara “gönül”verildiğini ve ezelde aşkın yaratıldığını. Anlamıştı güzeli ve güzelliği.Anlamıştı ilahi sırrı,insanın bir ayna olduğunu ve Yaradan’ın onda kendisini temaşa ettiğini. Eksikliğini anlamıştı. Aynaya … Okumaya devam et →